Jip en Janneke

Ik had ‘m al een tijdje niet meer gezien. Maar daar was-ie ineens weer. Jip-en-janneketaal! Het lijkt wel een scheldwoord.

“Nee zeg, geen jip-en-janneketaal alsjeblieft.”

Of:
“Als je alles verandert in jip-en-janneketaal blijft er natuurlijk niets van over.”

Het is een begrijpelijk misverstand over duidelijke taal. Jip en Janneke zijn nu eenmaal kleuters. Zij beleven kleuteravonturen, die je leuk kunt voorlezen aan andere kleuters. Dus bij het woord jip-en-janneketaal denk je aan kleine kinderen.

En dat is precies waarom het geen goed synoniem is voor duidelijke taal. Ik schrijf niet voor kleuters. Ik schrijf toegankelijk, gewone taal, B1, of hoe je het maar wilt noemen. 

Maar noem het niet: jip-en-janneketaal. Want dat is eigenlijk maar een onduidelijk woord.

Lees of like deze tekst op LinkedIN.